De Nigeriaan in Bakkeveen

Bakkeveen 1997- Ik heb het even voor jullie opgezocht en het was 1997. De dorpskapper zag het al eerste en niet veel later de groentenboer ook. Luiken en gordijnen gingen dicht en moeders haalden hun spelende kinderen van straat. De melkflessen lieten ze staan. Zoveel geschrokken haast was er. Want daar liep hij anders te zijn als de anderen. De eerste afrikaan in Bakkeveen. En het was ook nog eens een hele grote Nigeriaan. Hij keek zijn ogen uit. Vanachter de gordijnen keek heel Bakkeveen terug..

Beijing 2012 Xicheng Hutong
Na ruim 30 uur met de trein van Ulaanbataar naar Beijing ben ik afgelopen vrijdag aangekomen in China. Het welkom in Beijing was overweldigend warm. Zo'n 38 graden om precies te zijn.Het laatste stuk met de Trans Mongolie Express was erg mooi en afwisselend. In Mongolie dwars door de vlakke Gobi woestijn en in China waren het bergen waarop je vanuit de trein de muur kon zien kronkelen door het landschap. Na afscheid te hebben genomen van mijn medereizigers liep ik met meute mee richting de enorme uitgang. Backpack (18 kilo) achter en rugzak (2 kilo) voor. Klassiek plaatje. En toen kwam Beijing: als een klap in mijn gezicht. De grote schuifdeuren van het station gingen open en de 38 graden sloeg me vol in het gezicht. Tel de honderden chinezen verpakt in touroperators, hotelmannetjes,wachtende familie,stadsgidsen, taxichauffeurs daarbij op en een plaatje is bijna compleet. Alleen Joris van Hello-Goodbye ontbrak nog. Het koste me ruim 20 minuten om door de muur van chinezen te komen en in die 20 minuten heb ik 19 hostels, 21 hotels, 28 taxiritjes, 9 stadstouren, 12 restaurantbonnen, 4 armandjes, 3 vlaggen en een konijn afgewezen.Ik had dar geen tijd voor. Mijn doel lag voor me: The Bank of Beijing. Ik had namelijk geen enkele Yuan opzak en moest een taxi pakken richting mijn verstopte hostel.Jammer want het was een leuk konijn. Eenmaal aangekomen bij The Bank was ik inmiddels 5 liter vocht kwijt. Ok pinnen en snel een taxi in. Vier banken later, allebei mijn passen gebruikt en 10 liter vocht minder stond ik ietwat radeloos ergens in Beijing maar nog steeds zonder een Yuan...Geen bank die geld gaf en door de inmiddels verstikkende hitte in combinatie met te weining eten en drinken had ik een black-out waardoor ik zelfs mijn pincode niet meer wist. Je kon spreken van lichte paniek.Goed..wat doe je als je het niet meer weet in Beijing dan bel je de gouden hulplijn Lian. Gelukkig kon zij me vertellen dat het niet aan mijn passen lag en via haar wist ik ook mijn pincode weer..Uiteindelijk de Tourist Info Center of Beijinggevonden en die hebben mij opweg geholpen naar de juiste bank. Bank nummer 5 werkte mee. Vanuit daar ging het snel en zo kwam ik vrijdagavond 20 liter lichter, moe, opgelucht en voldaan in mijn knusse hostel ver weggestopt in een hutong in Beijing.
Hutong: een hutong is een zeer oude originele wijk in Beijing. Zoiets als de Jordaan in Amsterdam maar dan zonder Hazes, bier en bitterballen.En daar ver weg van de rest van de wereld in een authentiek donker steegje met de permanente geur van gember en knoflook daar loop ik nu rond en wordt ik bekeken zoals de eerste Nigeriaan van Bakkeveen bekeken werd.....