Ulaanbataar: geladen rare stad

Ulaanbataar
--------------------------
Na de indrukwekkende TME heb ik 4 dagen rondgelopen in Ulaanbataar (UB). De hoofdstad van Mongolie heeft rond de 1.5 milj. inwoners en is een vat vol tegenstrijdigheden.Voor een Mongool is het " The Place to Be" maar voor een rare blanke toerist met een pluizige rode baard is het een stad met een geladen sfeer waar arm, rijk en het boeddishme dwars door elkaar loopt. De straten zijn lelijk en stoffig en bestaan voornamelijk uit sovjetblokken. De verfrissende wind neemt altijd een vluegje stoffig woestijnzand mee waardoor je de stad letterlijk opsnuift. Over de gebroken zanderige trottoirs lopen de westerse Mongolen in de laatste mode een beetje New York te spelen. Oversteken is hier een poging tot zelfmoord en zebrapaden tellen niet. Een blanke toerist is de bonus van de dag en werkt dan ook al een rode baard op een stier. Als een Mongool kan doorrijden dan doet hij dat. Elke weg stak ik die dagen dan ook als een volleerd Cha-Cha-Cha-danser de weg over. " Doe een stapje naar voren...en een stapje terug" werkte ook. Vaak stond een verdwaalde monnik die afkeurend te aanschouwen. Ulaanbataarse Mongolen hebben het niet zo op buitenlanders. Aangezien de stad eigenlijk maar draait om 2 straten ( Peace Avn.& Seoul Str.) en een plein ben je snel klaar hier. Rondom die 2 straten is het gemixed met sovjetblokken, hypermoderne nieuwbouw en gertenten.Er zijn een aantal wat gedateerde musea, veel goede restaurants en enorme warenhuizen met gouden lifte Verder van het centrum is vooral ghetto's van gertenten. Gelukzoekers van het platteland leven midden in de stad in een tent. Heel apart om te zien. Tegen zo'n ghettowijk aan een drukke straat stond mijn hotel. Ik kom er zo langzamerd achter wat een budgetreis in deze landen betekend. Aangezien deze wijken 's avonds niet veilig zijn voor toeristen was ik aan het hotel gebonden.Gezien mijn ervaringen in Moskou besloot ik mij hier keurig aan te houden en was ik elke dag keurig voor het donker thuis. Vanzelfsprekend heb ik dit niet volgehouden en zo vond ik mij de 2e avond terug in een ondergrondse poolcafe wat tevens een striptent bleek te zijn met 2 charmante Mongoolse dames en hun Amerikaanse en Autralische mannen. De dames was ik die middag tegengekomen in een Ierse Pub (spraken als enige hier vloeiend engels) en en hun mannen hadden mij uitgedaagd voor een potje pool. De volgende dag werd ik uitgenodigd voor de 1e verjaardag van de dochter van het Mongools/Amerikaanse stel. Alleen heb ik vriendelijk bedankt. Die nacht speelde Nederland dus was het vooraf bijslapen en in het restaurant van het hotel kunnen kijken. Jammer...ik had beter een stukje Barbie-taart kunnen gaan halen aan de andere kant van de stad.
Ulaanbataar...geen stad om een stedentrip voor te plannen maar het is wel erg interessant om te zien hoe hier alles door elkaar loopt. Een gertent naast een het Hilton...dat zie je nergens...